تأثیر روان درمانی راه حل محور بر رضایت زناشویی در زوج های هر دو شاغل

مقدمه: درمان راه حل محور یکی از انواع درمان­های کوتاه مدت است که بر یافتن راه حل­ها توسط مراجع با کمک درمان­گر تأکید دارد. پژوهش حاضر به­منظور بررسی اثر روان درمانی راه حل محور بر رضایت زناشویی زوج­های هردو شاغل صورت گرفته است. مواد و روش­ها: در این پژوهش از بین زوجین فرهنگی هر دو شاغل که حاضر به همکاری بودند پس از شرکت در پیش آزمون، 24 زوج انتخاب و به­صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند که گروه آزمایش 7 جلسه تحت درمان قرار گرفت. ابزار پژوهش عبارت است از پرسش­نامه­ی رضایت زناشویی فرم تجدید نظر شده msi-r که توسط اشنایدر ساخته شده است. برای تجزیه و تحلیل داده­ها علاوه بر استفاده از روش­های آمار توصیفی از آزمون تحلیل واریانس کرت­های خرد شده استفاده شده است. نتایج: متغیر­های مورد نظر (پرخاشگری- زمان با هم بودن- توافق درباره مسایل مالی– رضایت جنسی) با توجه به آزمون تحلیل واریانس کرت­های تقسیم شده و 01/0> p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند که در هر چهار متغیر تفاوت معنی­داری در سطوح مختلف متغیر­های آزمون (پیش آزمون– پس آزمون) مشاهده شد . نتیجه­گیری: از نتایج چنین به­نظر می­رسد که روان درمانی راه حل محور می­تواند پرخاشگری و مشکلات جنسی زوج­ها را کاهش داده و باعث بهبود زمان با هم بودن و توافق درباره مسایل مالی آن­ها شود.